De historie van Heras: bijzondere anekdotes uit onze geschiedenis

Heras kent een rijke historie. In een serie artikelen blikken we hierop terug. In deel 10 las u meer over het ontstaan van de businessunits Heras Bouwhek en Heras Productie. Deze artikelenreeks sluiten we af met bijzondere anekdotes uit de geschiedenis van ons bedrijf. 

Komt meneer Heras ook?

In de tijd dat Heras nog niet de omvang heeft van nu, organiseert oprichter Frans Ruigrok elk jaar bij hem thuis een kerstborrel voor het kantoorpersoneel. De vijf kinderen van Ruigrok zijn nog klein en hij wil hen niet belasten met zijn zakelijke beslommeringen. Zij weten niet beter of hun papa heeft een baan bij meneer Heras. In aanloop naar een van die kerstborrels vragen de kinderen: Komt meneer Heras ook? Ruigrok bevestigt dat. Aan een medewerker, die amateurtoneelspeler is, vraagt hij op te treden als meneer Heras. Op de avond van de kerstborrel arriveert tot grote vreugde van de kinderen dus meneer Heras, die zich, ook tegenover Ruigrok, gedraagt alsof hij de grote baas is.

Lachen en bijpraten tijdens de gezamenlijk koffiepauze

De koffiepauze bij Heras is al sinds de begintijd heilig. In de jaren vijftig roept mevrouw Seerden – lid van de familie waarvan Ruigrok destijds de garageboxen huurde – standaard om 10.00 uur dat de koffie klaar is. Iedereen rept zich vervolgens naar de keuken van de Seerdens aan de overkant van de straat. Niet alleen de werknemers, maar iedereen die in de buurt is. Vooral in de winter als de koffie rond de grote houtkachel wordt gedronken, is er sprake van een sociaal gebeuren en wordt er gepraat en gelachen.

Naambordjes op hekken: de beste reclame voor Heras

Het grote reclamesucces van Heras? Het naambordje op het hekwerk. Van dat bordje straalt trots af: dit hek is door ons gemaakt en dus is dit het beste hek ter wereld. Een klant  reclameert op een gegeven moment dat het hekwerk dat hij besteld heeft niet af is. De consternatie bij Heras is groot. Een door Heras geleverd hek dat niet af is? Maar de klant heeft helemaal gelijk. Medewerkers waren vergeten het naambordje aan te brengen. De klant wilde aantonen niet zo maar een hek te hebben, maar een Herashek.

Staken? Niet bij Heras

Frans Ruigrok zoekt in zijn jaren als directeur de confrontatie nooit op. Hij wil wel in discussie, maar hij neemt niet bij voorbaat een standpunt in dat haaks staat op dat van de bonden of van zijn mensen. Bij Heras is, zo ver lasser en vakbondsman Jan Franssen zich kan herinneren, nooit gestaakt. Niemand is ook bereid het werk neer te leggen als de metaalvakbond een uur werkonderbreking aankondigt. Franssen: ‘We zijn gaan praten met Ruigrok en zeiden: we willen niet staken, maar we willen ook geen aanvaring met de bond. Hoe lossen we dat op? Nou was dat net in de tijd dat Ruigrok zo nu en dan in de kantine voor ons een praatje hield over de ontwikkeling van het bedrijf. Zijn oplossing? Tijdens het uur werkonderbreking zou hij weer zo’n praatje houden.’

De schouders eronder en tillen maar

Bij de opening van het nieuwe gebouw in Oirschot is de bovenverdieping klaar, maar nog niet ingericht. De verdieping is gebouwd met het oog op de toekomst. Het is de ideale plek voor het feest. De ruimte is versierd, verlicht en verwarmd en Tonny Eyk en zijn orkest treden op. Als de gasten binnendruppelen, staat er beneden nog een loeizwaar instrument ‘in de weg’. Hoe komt die piano ooit naar boven? Ruigrok ziet het probleem niet. Hij wijst een paar potige aanwezigen aan en vraagt hen om het instrument naar boven te brengen. Tot ieders verbazing zetten zij hun schouders eronder en tillen de piano naar boven.